Ο Βέρτζιλ, η Ντέστινυ και ο Μπλίνκιν γεννήθηκαν τυφλά. Το καθένα από αυτά έχει την δική του μοναδική ιστορία, μια από τις άπειρες ιστορίες που διαδραματίζοναι καθημερινά στους σκληρούς και αφιλόξενους δρόμους της πόλης. Χωρίς καμμία πιθανότητα επιβίωσης στον δρόμο, τρία ευάλωτα μωρά, σώθηκαν από εθελοντές μας, έκαναν τις θεραπείες τους και φιλοξενήθηκαν μαζί.

Ποιά είναι άραγε η εικόνα που έχουμε οι περισσότεροι από εμάς για την αναπηρία; Και για την αναπηρία στα ζώα; “Αχ το κακόμοιρο” και “πω πω κρίμα” είναι τα συνήθη σχόλια, και το μεγαλύτερο λάθος είναι ότι ανθρωποποιούμε τα ζώα και τους δίνουμε ανθρώπινες ιδιότητες και ανθρώπινες αδυναμίες. Τα ζώα όμως δεν βλέπουν ποτέ τον εαυτό τους ως ένα ανάπηρο, κακόμοιρο πλάσμα.

 

 

 

Μια τυφλή γάτα μπορεί να κάνει τα πάντα, όπως και μια τρίποδη ή μια κουφή. Το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να κάνει ένα ζώο με αναπηρία είναι να επιβιώσει εύκολα στον δρόμο. Μπορεί όμως να τρέξει, να παίξει και να κάνει τα πάντα, να γίνει το κατοικίδιο των ονείρων σας ναι να ζήσει μια φυσιολογική ζωή.

Η Ντέστινυ βρήκε το παντοτινό της σπίτι λοιπόν, και μάλιστα έχει την δυνατότητα να εξερευνεί και τον κήπο – ειδικά σχεδιασμένο και περιφραγμένο ώστε να της προσφέρει ασφαλείς εξερευνήσεις. Ο Βέρτζιλ και ο Μπλίνκιν υιοθετήθηκαν μαζί και περνάνε τις μέρες τους από καναπέ σε καναπέ.

Υιοθετήστε ένα ζώο με αναπηρία. Είναι απόλυτα φυσιολογικά, υγιή και χαρούμενα. Δεν αισθάνονται μειονεκτικά, δεν λυπούνται τον εαυτό τους, δεν ξέρουν ότι είναι ιδιαίτερα ούτε έχουν ψυχολογικά προβλήματα – ένα τυφλό γατάκι δεν γυρνάει στο σπίτι κλαίγοντας επειδή οι συμμαθητές του το κοροϊδεύουν στο σχολείο!