“Μου λείπουν εκείνα τα γνωστά βήματα στο πάτωμα.. Για μένα δεν ήταν μόνο ο παππούς, για μένα ήταν ο φίλος μου, ο μπαμπάς μου, η παρέα μου και κυρίως ήταν ο άνθρωπος που με πήρε από τους δρόμους. Χάρη σε αυτόν επιβίωσα και χάρη σε αυτόν έμαθα τι σημαίνει να αποκοιμιέσαι από τα πολλά χάδια.
Το πρωί ξυπνάγαμε μαζί, τώρα τελευταία εγώ πρώτος και του φώναζα να ξυπνήσει για να κάτσουμε να πιούμε καφέ και εγώ να του κουτουλάω το χέρι για να θυμηθεί να μου βάλει φαΐ. Μετέπειτα πήγαινε για ψώνια και εγώ καθόμουν ανήσυχος πίσω από την πόρτα μήπως δεν τα καταφέρει στον δρόμο. Χαιρόμουν πολύ που τον έβλεπα να επιστρέφει.
Πλέον κανείς δεν ερχόταν στο σπίτι, παλιά είχαμε και κάποιες επισκέψεις. Κάποιοι φίλοι του παππού άκουγα που του έλεγαν τι τον θέλεις τον Γάτο εσύ? Διώξτον! Αυτός γέλαγε και με κοίταγε και έλεγε φωναχτά, μα αυτός δεν είναι γάτος είναι όλη η παρέα μου.Μια μέρα ξύπνησα και ο παππούς ακόμα κοιμόταν, του νιαούρισα πολλές φορές, τον κουτούλησα αλλά τίποτα. Δεν ήξερα τι να κάνω, απλά ξάπλωσα μαζί του όπως κάναμε εδώ και 5 χρόνια. Μετά από λίγο ήρθε κόσμος, πολύ κόσμος, άλλοι φώναζαν, έκλαιγαν, πολλούς δεν τους είχα ξαναδεί ποτέ. Δεν μας είχαν επισκεφθεί ποτέ. Κρύφτηκα πίσω από τις κουρτίνες και άκουγα, κάποια στιγμή κάποιος είπε ότι εγώ ίσως φταίω, ότι εγώ κόλλησα τον παππού κάποια αρρώστια με τις τρίχες μου, άλλοι είπαν ότι δεν τον άφηνα σε ησυχία, άλλοι ότι ήταν χαζός και τρελός που είχε φίλο μια γάτα. Όλοι μαζί αποφάσισαν να με αφήσουν στον δρόμο γιατί το σπίτι πια δεν ήταν του παππού”.
Κάπως έτσι τελειώνει ή αρχίζει η ιστορία του Τόμυ. Έτσι τον φώναζε ο φίλος του ο παππούς. Αν μίλαγε και μπορούσε να περιγράψει αυτά που έζησε, αυτά θα μας έλεγε.
Ο Τόμυ είναι μικρός ακόμα, μόλις 5 χρόνων. Κάπου σίγουρα υπάρχει ένας νέος φίλος για εκείνον και εκείνον πρέπει να βρούμε. Προς το παρόν είναι σε φιλοξενία. Μπορείτε να κοινοποιήσετε την ιστορία του;
Είναι γεννημένoς το 2011.Ο νέος γονιός αναλαμβάνει το κόστος του microchip.
Είναι στειρωμένος και θα δοθεί μόνο για μέσα στο σπίτι, εντός Αττικής με συμβόλαιο υιοθεσίας και μικροτσίπ.Τηλ 6936631269.
Name: Tommy
Born: 2011
Colour: grey tabby
Can live with other cats / children / dogs
Litter trained, very loving and playful
“I miss hearing his footsteps. For me he wasn’t just the old man, for me he was a friend, my Dad, my companion, my partner but mainly he was the person who took me away from the street. Thanks to him I survived and thanks to him I got to know what it felt like to fall asleep after being petted for ages.
In the mornings we would wake up together. Lately I would wake up first and I would start “talking” to him. He would come and have his coffee with me and I would push his hand if he would forget to fill my bowl. He would go shopping and I would sit behind the door waiting for him to came home. It worried me that he wouldn’t make it. I was so glad to see him back.
We didn’t have a lot of visits at home. As time went by they were less and less. Some of his friends that came where always asking him what did he need a cat for. Some told him to get rid of me. He would laugh at them and say that I wasn’t just a cat, I was his friend.
One day I woke up and the old man was still asleep. I niaou at him and pushed him, but nothing. I didn’t know what else to do so I just laid beside him like I had been doing for the last years.
After a while a lot of people came. Some were shouting, others were crying. I got scared and hid behind the curtains. I think I heard somebody saying it was my fault, something to do with my hairs, I’m not sure. Anyway the last thing I understood is that I don’t have a home any more because the old man was now gone…”
That’s how Tommy’s story finishes or that’s how it starts…
If he could speak to us, this would be the story he would tell.
He is still very young, just 5 years old. Somewhere out there there is his new best friend and this is who we need to find. Can you help us by sharing his story?
Ελληνικα